-
Filip Claus: na een lange carrière, de ultieme oogst
In de Gentse Sint-Pietersabdij opende een nieuwe overzichtstentoonstelling met werk van Filip Claus (Aalst, 1957). De fotograaf dook daarvoor twee jaar lang in zijn archief en selecteerde daaruit bijna 120 beelden die zijn eigen carrière scherp samenvatten. In een eerste zaal focust hij vooral op binnenlandse reportages en politieke portretten, waaronder een reeks haast iconische…
-
Koninklijk circus: hand in hand door het hele land
Het is durven: een boek uitgeven over België, en daarvoor een fotograaf én een poëet laten samenwerken. En ze allebei een hoofdrol geven. Bij Borgerhoff & Lamberigts deden ze dat. In Koninklijk Circus schetst Diego Franssens ons land met sprekende beelden die veelzeggende details uitlichten. En Max Temmerman doet hetzelfde, met welgemikte woorden dan. Het…
-
Elisa Maenhout: bovendrijvend talent
Het nieuwe boek A dept most would drown in van de Gentse fotografe Elisa Maenhout (°1997) doorbladeren, is samen met haar een duik nemen in de wondere wereld van vele zeemeerminnen en enkele zeemeermannen. Onder water in de eerste plaats, want vooral daar spelen ze de hoofdrol in een eeuwenoud sierlijk en magisch schouwspel. Maar de…
-
Typisch Belgisch, bestaat dat?
Kunnen Vlamingen en Walen niet meer samenleven, wegens een volledig andere cultuur? Is er niks dat ons verenigt? Sommigen zijn ervan overtuigd. Tot er een grote crisis uitbreekt, zoals nu door corona. Dan hoor je niks meer over cultuurverschil of separatisme. Of zodra de Rode Duivels de arena betreden of andere sporters internationaal prijzen vergaren,…
-
Verdwijnend België in 50 verhalen
Vijftien jaar lang verzamelde fotograaf Bart Vanacker plekken in België die riskeerden met de grond gelijk gemaakt te worden. Sommige bestaan intussen al niet meer. Andere wachten bang op de sloophamer. Daarom maakte hij samen met vormgever en illustrator Reinout Bossuyt een boek, Verdwijnend België, met 50 dergelijke plekken. De foto’s moeten de herinnering aan…
-
Piet Stockmans’ no china: ode aan grensoverschrijdend gedrag
We hebben een boon voor overzichtsuitgaven die tientallen jaren kunstenaarswerk overspannen en belichten. Zoals het nieuwe ‘no china‘, over de porseleinen objecten en installaties die Piet Stockmans creëerde van 1969 tot nu. De man begon ooit als industrieel ontwerper bij MOSA, waarvoor hij commerciële porseleinen voorwerpen bedacht. Maar hij werd bekend omwille van zijn eigen,…
-
De Museumgids: functioneel en inspirerend
Sinds het najaar van 2018 hebben we in België ook een Museumpas, waarmee je in het hele land musea kan bezoeken, voor 50 euro per jaar. Schitterend idee dat ook in Nederland al jaren al prima werkt, daar hebben al meer dan een miljoen kunstliefhebbers er een. Bij de permanente tentoonstellingen mag je sowieso gratis…
-
Het zwart-witte leven van Mongoolse nomaden
Sommige volkeren leven hun aloude traditionele bestaan en ontsnappen zo aan de grote wereldproblemen. Dat doen ze in de wijde natuur, ver weg van de besognes van onze drukke maatschappij. Zoals in Mongolië, waar de nomaden al meer dan 1000 jaar over De Steppe heen en weer trekken, volgens de seizoenen, op hun sterke kleine…
-
Photo Friction: meer vragen dan antwoorden
In het Cultuurcentrum Mechelen loopt momenteel een boeiende expo: Photo Friction. Met werk van 15 Belgische fotografen, die één ding gemeen hebben: ze fotograferen in de eerste plaats niet om iets wat bestaat op beeld vast te leggen, maar om een verhaal te vertellen. Een dat niet noodzakelijk waar is, sommigen manipuleren de beelden zelfs…
-
Ontrafeld: wat bedoelde Borremans?
Waarom schildert Michaël Borremans figuren vaak ruggelings? Waarom kijken zijn modellen haast altijd weg? Waarom focust hij zo graag op de rug en de nek, bij voorkeur van een vrouw? Wat doet op het werk Automat (I) het zwarte metalen plaatje op de arm? Welke functie heeft de donkere achtergrond? Is het roze ding op het schilderij een…