De Gentse Ilse Selhorst schildert al meer dan 40 jaar een indrukwekkend en herkenbaar oeuvre bijeen. Dat doet ze in haar atelier, twee hoog onder het dak, vlakbij het bruisende Ledebergplein. Niet dat die energieke omgeving op haar doeken terechtkomt. Nee, haar nauwkeurig bedachte taferelen zijn doorgaans stil en ingetogen, en absoluut niet springerig. Een vrouw, een raam, een lift, een appel, een bol, licht, schaduw, duisternis. Mensen die je aanstaren. Of soms wegkijken, beschaamd? Waarover dan? Wat doet de appel bij de lift trouwens? Of de foto aan een kledinghanger? Wie zijn die geportretteerden? Wat is er mis? Waarom staat de voorovergebogen vrouw niet helemaal op het doek? Waar kijkt een andere naar, boven haar? En hoe komt ze aan de pleister op haar wang, precies daar waar je dat haast nooit ziet?
Ilse Selhorst brengt in haar werk telkens enkele elementen samen: mensen, voorwerpen, achtergronden. Mooi en minutieus geschilderd. De portretten ogen wat mysterieus, of ze nu glimlachen, somber of triest kijken. Ook de ogenschijnlijk duidelijke objecten en omgevingen dikken de verhalen aan zonder dat ze meteen te doorgronden zijn. De combinaties zijn boeiend, maar ook verwarrend. Wat is er aan de hand?
“Haar werk negeert inhoudelijke duidelijkheid, doet nadenken, roept vragen op en brengt uit evenwicht”
Liefhebbers vragen haar weleens om uitleg. Wat bedoelde ze? Ilse Selhorst daarover: “Op die vraag ga ik liever niet in. Dat verwarrende is een essentieel onderdeel van mijn werk. Mocht ik alles verklaren – voor zover dat mogelijk is – zouden de vragen misschien meteen wegvallen. En zou dus de essentie verdwijnen. Al creërend geef ik een voorzet. De rest van het creatieve werk ligt bij de kijker.”
Theatermaker en goeie vriend Dirk Pauwels ziet het zo: “De techniciteit van het schildersambacht is slechts één aspect van het scheppend vermogen van Ilse Selhorst. Om zicht te krijgen op haar artistieke vermogen is meer nodig dan een oogopslag. Haar werk negeert inhoudelijke duidelijkheid, doet nadenken, roept vragen op en brengt uit evenwicht. Metaforische taferelen, surreële personages, vreemde vormen en betekenissen zijn het universum van waaruit haar verbeelding ontstaat”.
Maar goed, oordeel vooral zelf, want dat is precies wat Selhorst van jou als kijker verwacht. Vanaf nu zijn afwisselend twee van haar werken te bewonderen in de ZNOR-‘etalages’, Kantienberg 22, 9000 Gent.
—
Ilse Selhorst (1966) studeerde in 1988 af in de richting Beeldende Kunsten, optie Schilderkunst aan de ‘Gentse Academie’ (Koninklijke Academie voor Schone Kunsten), nu kortweg KASK Gent. In 1995 won ze de Provinciale Prijs voor Schilderkunst Oost-Vlaanderen, voor ene Michaël Borremans, die ook drie werken had ingestuurd. Daarna volgden nog tientallen solo- en groepstentoonstellingen, van de Sint-Pietersabdij en het SMAK tot in Marrakech. En nu, vanaf maart 2024, hangt ze in de ‘etalages’ van ZNOR magazine, aan de Kantienberg 22 in Gent. Vanop straat te bewonderen, ’s avonds verlicht. Voor meer informatie over de kunstwerken, stuur gerust een bericht naar ilseselhorst@gmail.com of info@znor.be.
Alle beelden © Ilse Selhorst
