Fotograaf Diego Franssens op zoek naar vader Herman

Op 21 oktober 2011 stierf Huguette plots ten gevolge van een mislukte operatie aan de gal. Ze was de vrouw van Herman en de moeder van fotograaf Diego Franssens. De eerste kroop sindsdien weg in de veilige geborgenheid van het echtelijke huis, de tweede besefte plots hoe erg het is een ouder kwijt te spelen, en hoe weinig je eigenlijk van je hen weet. Dat zou hem geen tweede keer overkomen. Hij begon het leven van zijn vader Herman op foto te vast te leggen. Dat deed hij meer dan acht jaar, wat zopas een erg fijn en fijngevoelig boekje én een expo opleverde. Met de toepasselijke titel HERMAN.

Een ongeluk komt nooit alleen, zeggen ze. Niet lang nadat Huguette plots verdween uit het leven van Herman, werd hij zelf op de fiets aangereden door een automobilist, die vluchtmisdrijf pleegde. Hij belandde in een gracht, en moest zijn nochtans gebroken nek een halfuur boven water houden, om niet te verdrinken. Gelukkig werd hij gered, maar de pijn bleef. Zenuwpijn na de operatie, pijn om het verlies van zijn levensgezellin, die hij al kende sinds zijn jonge jaren. Herman stapte voorgoed van zijn koersfiets, en beperkte zijn wereld tot huis en tuin. Hij stopte zelfs met stropen, wat hij lang had gedaan. Duizend fazanten ving hij met de hand, hij hielde het minutieus bij in schriftjes. Maar sinds 21 oktober 2011 werd er niets meer bijgeschreven.

Na de plotse dood van zijn mama, besefte Diego Franssens hoe weinig hij wist over de mensen die hem het leven hadden geschonken. En al zeker over zijn vader, een warmhartige man, maar koppig, vaak zeer gesloten, en meer en meer een kluizenaarstype. Doordat de man zo weinig sprak en ook wel omdat de fotografie een taal is die hijzelf vlot spreekt, vatte Diego Franssens het plan op om zijn pa op beeld vast te leggen, acht jaar lang. Zo verzamelde hij een berg beelden van kleine, alledaagse voorvallen, die hem dichter bij Herman (want zo spreekt hij hem ook aan) brachten. Daaruit koos hij de meest sprekende foto’s om er vervolgens als puzzelstukken een prachtig boekje en expo mee samen te stellen. En dichter bij de man te komen die hem zo dierbaar is.

De foto’s typeren Herman, met alle sterktes en zwaktes die een mens eigen zijn. Hij kan bijvoorbeeld hard zijn voor zichzelf.  Zo trok hij zelf een tand toen die pijn deed, met een tang. ‘Het is gewoon een kwestie van even doorbijten’. Diego fotografeerde ook de schriftjes met zijn fazantenvangst, zijn soms bizarre kledij, het ouderlijke huis waar de tijd is blijven stilstaan, een dienbord met perziken uit blik waarop hij zo verzot is, zijn lachende en soms ook angstige ogen, de voorraad Sunlightzeep waarmee hij al sinds mensenheugenis de schoonmaak doet. Een verzameling voorwerpen en taferelen, die een inkijk geven in het leven van een oudere, geraakte man. En vooral ook in het eigenzinnige, verborgen leven van de vader van een een zoekende zoon, die probeert te reconstrueren wie ‘zijn Herman’ diep vanbinnen was en is.

Herman van Diego Franssens, bij Hannibal Books, met teksten van Leen Creve en Rik Van Puymbroeck, 172 pagina’s voor 29,95 euro. De gelijknamige expo loopt in het Museum dr. Guislain in Gent, tot 26 september 2021.

 

 


door