Vers 6
Ik kan geen postzegels verzamelen
ik kan geen vrouwefoto’s verzamelen
ik kan geen amourettes kollektioneren
en geen wijsheid
ik kan niets meer
ik kan niets meer
Waarom doof ik de lamp niet
en ga ik niet te bed
Ik wil beproeven
naakt te zijn
bloot wie weet wel gevroren purper
en bleekheid
Is zo niet het gans beginnende begin
Ik wil niets weten
Ik wil niet vragen
waarom
ik niet werd een postzegelkollektioneur
Ik zal beginnen mijn débacle te geven
ik zal beginnen mijn faljiet te geven
ik zal mij geven een stuk gereten arme grond
een vertrapte grond
een heidegrond
een bezette stad
Ik wil bloot zijn
en beginnen
– –
[wzslider interval=”2500″ transition=”‘slide'”]
– –
Vers 6 van Paul van Ostaijen werd oorspronkelijk gepubliceerd in zijn bundel De feesten van angst en pijn.
Het is ook opgenomen in de bloemlezing van Poëziecentrum Dichters van nu 8. Paul van Ostaijen, samengesteld door Marc Reynebeau.
Voortaan brengt ZNOR u af en toe wat poëzie,
om even te verpozen tussen de onophoudelijke stroom van lifestylenieuws.
In samenwerking met Poëziecentrum.
